Γuναίκα βpίσκει στο δρόμο ηλικιωμένο σκύλο με ένα γλυκό σημείωμα πάνω από το κρεβατάκι του
Ηλικιωμένος σκύλος: Το σκυλάκι της ιστορίας μας είναι πολύ χαδιάρικο και φιλικό, όμως ζει μόνο του και κοιμάται στο δρόμο. Η γυναίκα που βρήκε το σκυλάκι συγκινήθηκε με το γλυκό σημείωμα που υπήρχε πάνω από το κρεβατάκι του και αγάπησε το ηλικιωμένο σκυλάκι αμέσως.
Ηλικιωμένος σκύλος: «Είμαι ηλικιωμένος και αρθριτικός, αλλά έχω ακόμα πολλή αγάπη να μοιραστώ…»
Δεν υπάρχει καλύτερο συναίσθημα από το να κάνεις έναν άγνωστο να χαμογελάσει. Γι’ αυτό η Connie, μια ηλικιωμένη σκυλίτσα από το Brighton της Αγγλίας, της αρέσει να κάθεται έξω από το σπίτι της κάθε μέρα και να περιμένει τους γείτονές της να περάσουν.
Όλοι χαμογελούν όταν παρατηρούν την Κόνι και την κουνημένη ουρά της, αλλά χαμογελούν ακόμα περισσότερο αφού διαβάσουν το σημείωμα πάνω από το κεφάλι της.
Η Becky Albon, μια από τις γειτόνισσες της Connie, πήγαινε στο σπίτι μια μέρα με τον σύζυγό της όταν εντόπισε το γλυκό σκυλάκι ξαπλωμένο στο υπαίθριο κρεβάτι της για πρώτη φορά. Η Connie ενθουσιάστηκε αμέσως όταν είδε το ζευγάρι.
Μόλις η Άλμπον πλησίασε αρκετά για να διαβάσει το σημείωμα , κατάλαβε γιατί.
Ένα από τα σημειώματα πάνω από το κρεβάτι της Connie έγραφε: «Δωρεάν αγκαλιές: Είμαι μεγάλος και αρθριτικός, αλλά έχω ακόμα πολλή αγάπη να μοιραστώ». Το άλλο αντηχούσε ένα παρόμοιο συναίσθημα, δηλώνοντας: «Είμαι πολύ ηλικιωμένος και κουτός, αλλά αγαπώ τη στοργή». Και οι δύο ταμπέλες τελείωσαν με μια γλυκιά υπογραφή – «Αγάπη, Κόνι».
Ηλικιωμένος σκύλος: Η απόφαση της υιοθεσίας
Χωρίς να χρειάζεται κάτι περισσότερο πειστικό, η Albon και ο σύζυγός της αποφάσισαν να καθίσουν με την Connie για πέντε λεπτά πριν συνεχίσουν τη βόλτα τους.
«Ήταν εξαιρετικά φιλική και χαρούμενη που μας είδε», είπε η Albon. «Μας άφησε ακόμη και να της κάνουμε χάδια στην κοιλιά».
Η ουρά της Κόνι χτυπούσε μπρος-πίσω με απόλυτη απόλαυση καθώς οι Άλμπον σταμάτησαν να τη χαϊδέψουν. Το μόνο πράγμα που την έκανε πιο ενθουσιασμένη ήταν να βλέπει περισσότερους γείτονες να περνούν.
«Κουνούσε την ουρά της σε όλους όσους περνούσαν μπροστά», είπε η Άλμπον. «Και ήταν πολύ ευγενική».
Οι Άλμπονς μπορούσαν να πουν ότι η Κόνι αγαπούσε κάθε λεπτό του χρόνου τους μαζί. Και, όπως πιθανότατα θα συμφωνούσαν πολλοί άλλοι γείτονες, η Άλμπον είπε ότι βλέποντας την Κόνι της έφτιαξε τη μέρα της.
Όταν η Connie δεν κάθεται στην μπροστινή βεράντα της για να προσφέρει δωρεάν αγκαλιές στους γείτονές της, το ηλικιωμένο σκυλάκι είναι μέσα στο σπίτι της οικογένειάς της, απορροφώντας όλη την αγάπη από τους ανθρώπους που την ξέρουν καλύτερα.
Και οι γείτονές της, που την ερωτεύονται όλο και περισσότερο κάθε μέρα, ανυπομονούν να έχει μια ηλιόλουστη μέρα για να μοιραστούν μια στιγμή με τον αγαπημένο τους σκύλο της γειτονιάς —και να την χαϊδέψουν— ξανά.
