Πάει καλύτερα το μωρό αλεπουδάκι που χτυπήθηκε από αυτοκίνητο, το εγκατέλειψαν στο δρόμο και ήταν σε κώμα
Διαφ.
Διαφ.
Ευχάριστα είναι τα νέα, όπως μαθαίνουμε από τον κτηνίατρο, συνεργάτη της ΑΝΙΜΑ Greg Mark για το αλεπουδάκι που χτυπήθηκε από αυτοκίνητο στην Καλλιτεχνούπολη και έμεινε, βάση του εθελοντή που το βρήκε, ώρες στην άκρη του δρόμου.
Το νεογνό κόκκινης αλεπούς (Vulpes vulpes) προσκομίστηκε, όπως αναφέρει ο κτηνίατρος σε κατάσταση έντονης κυκλοφορικής καταπληξίας (σοκ), τρομερά αφυδατωμένο, υποθερμικό, με πολύ χαμηλή συγκέντρωση γλυκόζης στο αίμα του και με πλήρη απουσία συνείδησης (κωματώδης κατάσταση)
Δείτε την ανάρτηση του Greg Mark της ΑΝΙΜΑ – Σύλλογος Προστασίας και Περίθαλψης Άγριας Ζωής:
“Η θερμοκρασία και η συγκέντρωση της γλυκόζης στο αίμα είναι δύο πολύ ζωτικοί παράγοντες για τα ζώα της ηλικίας του. Και όμως το μικρό έδειχνε να θέλει να το παλέψει.
Μετά την αναθέρμανση, τη ρύθμιση της γλυκόζης και την εντατική οροθεραπεία, προέκυψε ένα ακόμα σοβαρό πρόβλημα που έπρεπε να αντιμετωπιστεί: το χρώμα των πρώτων του κοπράνων ήταν κατάμαυρο, ενδεικτικό αιμορραγίας από το αρχικό τμήμα του γαστρεντερικού του συστήματος.
Στο ζώο χορήγησα ειδική επιθετική αντιελκωτική και γαστροπροστατευτική αγωγή, ισχυρά αντιμικροβιακά φάρμακα, ενώ, λόγω της αδυναμίας του να καταπιεί, τις πρώτες μέρες το υποστήριζα με ενδοφλέβια διαλύματα γλυκόζης.
Κατά τη διάρκεια αυτών των ημερών και ενώ το ζώο έχανε αίμα από το γαστρεντερικό, υπήρξαν πολλές στιγμές που νόμιζα ότι το χάνω και μπήκα στο δίλημμα της ευθανασίας, αλλά το ένστικτό μου μού έλεγε να το παλέψουμε, (ίσως ακόμα και με επείγουσα επέμβαση).
Την 5η ημέρα νοσηλείας του, λοιπόν, το μικρό θηρίο (του αξίζει ο χαρακτηρισμός) άνοιξε τα μάτια του και άρχισε να δέχεται το force feeding από εμένα και τους εκλεκτούς και πολύ έμπειρους εργαζόμενους στην ΑΝΙΜΑ – Σύλλογος Προστασίας και Περίθαλψης Άγριας Ζωής, με τους οποίους έχω πάντα άψογη συνεργασία.
Τα κόπρανά του σταδιακά απέκτησαν φυσιολογικό χρώμα, ενώ σήμερα για πρώτη φορά σηκώθηκε στα πόδια του και ξεκίνησε διστακτικά να εξερευνά το χώρο του, που, όπως πάλι μου λέει το ένστικτό, μου, σύντομα θα είναι πολύ μεγαλύτερος!”
