Βλάσσης Γωγούσης: “Έφυγε” ο υπέροχος γιατρός που έφερε το πρώτο αναπηρικό αμαξίδιο σκύλου γιατί ήταν κατά των ευθανασιών
Σε ηλικία 90 ετών “έφυγε” αυτές τις μέρες ο ιατρός-παθολόγος και διδάκτωρ της Ιατρικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Βλάσης Γωγούσης, ο οποίος ήταν για πολλά χρόνια στους Γιατρούς του Κόσμου.
Ο Γωγούσης ήταν ο πρώτος άνθρωπος που έφερε τα αναπηρικά αμαξίδια για σκύλους. Ο Καίσαρας, ο υπέροχος σκύλος του, ήταν η αιτία.
Ο Καίσαρας ίσως να ήταν ένας από τους πρώτους σκύλους στην Ελλάδα που απέκτησε αναπηρικό καροτσάκι στα 9 του χρόνια, όταν παρέλυσαν τα πίσω του πόδια. Ο κηδεμόνας του Βλάσης Γωγούσης έκλεισε τα αφτιά του στις παραινέσεις των κτηνιάτρων «κάντου ευθανασία, θα τυραννιέσαι και συ και το ζώο» κι αρνήθηκε να σκοτώσει τον καλύτερο του φίλο, επειδή είχε την ατυχία να μείνει παράλυτος.
Έφερε τον κόσμο ανάποδα, έτρεξε, έμαθε και τελικά βρήκε την καλύτερη λύση για το φιλαράκο του. Ο Καίσαρας σηκώθηκε ξανά στα τέσσερα του πόδια χάρη στο αναπηρικό καροτσάκι, που του παρήγγειλε, απολαμβάνοντας μαζί του ξανά τις βόλτες στο πλακόστρωτο της παραλίας στο Λευκό Πύργο της Θεσσαλονίκης.
Ο Βλάσης Γωγούσης είχε μιλήσει για το λατρεμένο του Καίσαρα όταν δεν ήταν πια στη ζωή στέλνοντας το μήνυμα «όχι στην ευθανασία του μοναδικού μας ίσως φίλου».
Διαβάστε τι είχε πει:
“Αγαπώ τα ζώα, ιδιαίτερα τα σκυλιά. Μερικές φορές περισσότερο από ό,τι αγαπώ κάποιους ανθρώπους. Κάποτε διάβασα ένα άρθρο για έναν «κύριο με τ’ άσπρα», κτηνίατρος προφανώς, ο οποίος με περισσή ευκολία πρότεινε την ευθανασία ενός βαριά τραυματισμένου αδέσποτου όταν μια κυρία τον κάλεσε για να παράσχει τις ιατρικές φροντίδες του.
Και σας ρωτώ αγαπητοί μου αναγνώστες, ποια Θεία επιταγή και ποιος ανθρώπινος νόμος θα έδιναν ποτέ το δικαίωμα να θυσιάσουμε ένα ζωάκι, μια ψυχούλα πολύ κοντινή με την ανθρώπινη, επειδή τραυματίσθηκε βαριά;
Πάρτε το στην αγκαλιά σας, μεταφέρτε το σε ένα φιλόξενο χώρο, ξαπλώστε το σε ένα μαλακό υπόστρωμα, ενυδατώστε το, ταΐστε το (στην αρχή με γάλα και άλλες υδαρείς τροφές ) με μπιμπερό ή κουταλάκι.
Ο σκύλος θα γλείφει πρώτα το χέρι σας κουνώντας με ευγνωμοσύνη την ουρά του. Μη δέχεστε καμιά άλλη φροντίδα από τον κτηνίατρό σας εκτός από την ιατρική περίθαλψη. Αν το ζωάκι επιζήσει και μείνει ανάπηρο, μη σταματάτε. Σφίξτε τα δόντια σας και συνεχίστε.
Κάντε αυτό που έκανα εγώ στο δικό μου αγαπημένο Καίσαρα, το λατρεμένο μου υπέροχο μαύρο λυκόσκυλό, που στα 9 του χρόνια έμεινε ανάπηρο (παραπληγικό) στα πίσω πόδια του.
Έτρεξα, έψαξα, ρώτησα, έφερα τα πάνω κάτω και έμαθα. Στο εξωτερικό υπήρχε ένα καροτσάκι, το περιβόητο Κ9, το αναπηρικό καροτσάκι για παραπληγικά σκυλιά. Το παρήγγειλα, στέλνοντας τα μέτρα του κορμού και των άκρων του, και ω του θαύματος ήρθε το υπέροχο αυτό βοήθημα για ανάπηρα ζώα.
Και νά’τος ο Καίσαρ, όρθιος, ζωηρός, χαρούμενος να κινείται, να περπατάει, να τρέχει σαν τρελός στο πλακόστρωτο της παραλίας στο Λευκό Πύργο της Θεσσαλονίκης. Καμαρώστε τον μαζί μου στη φωτογραφία που βλέπετε να ατενίζει πανευτυχής το Θερμαϊκό και ευκαιρίας δοθείσης να κάνει κάπου -κάπου και …καμάκι σε καμιά αδέσποτη σκυλίτσα.
Ο Καίσαρ έζησε, περπάτησε, έτρεξε, γαύγισε, χάρηκε τη ζωή. Δυόμισι ολόκληρα χρόνια έζησε ο λατρεμένος μου σκύλος, κινούμενος με άνεση πάνω στο καροτσάκι που το ωθούσε μόνος του, περπατώντας με τα δυό κατάγερα μπροστινά του πόδια.
Έφυγε ύστερα από μια επώδυνη, αλλά σύντομη ευτυχώς, προσβολή καρκίνου στους τραχηλικούς αδένες. Ακόμη τον θυμάμαι και κλαίω. Οκτώ ολόκληρα κιλά έχασα μετά το θάνατό του, αλλά αισθάνομαι πανευτυχής που εφάρμοσα στη πράξη τον όρκο που έδωσα όταν τελείωσα γιατρός «προ παντός ου βλάπτειν».
Όχι λοιπόν στην ευθανασία. Όπως το διαβάζεις αγαπητέ μου αναγνώστη. Χωρίς καμιά εξαίρεση, χωρίς καμιά δικαιολογία. Εδώ θα πρέπει να σας πω ότι αντιπαρήλθα όλες τις συμβουλές και παραινέσεις των γνωστών και φίλων κτηνιάτρων του τύπου «κάντου ευθανασία, θα τυραννιέσαι και συ και το ζώο, χωρίς ελπίδα γιατρειάς» και το τόλμησα.
Όχι λοιπόν στην αφαίρεση της ζωής ενός ανήμπορου να αντιδράσει ζώου, με πρόσχημα την λύτρωσή του από τα βάσανα. Τότε γιατί δεν κάνουμε το ίδιο και στα συγγενικά μας πρόσωπα, που πάσχουν από ανίατα και βασανιστικά νοσήματα; Απλούστατα, γιατί φοβόμαστε το νόμο. Τον ανθρώπινο βέβαια νόμο διότι αν φοβόμασταν το νόμο του Θεού, δεν θα σκοτώναμε και τα ανυπεράσπιστα ζωάκια, που μας κοιτούνε με λατρεία όταν το χέρι του κτηνιάτρου καρφώνει τη δήθεν λυτρωτική του βελόνα στην τρυφερή τους σάρκα.
Όχι λοιπόν στην ευθανασία του δυστυχισμένου, του αγαπημένου, του μοναδικού μας ίσως φίλου, που μας κουνάει την ουρά του, την ώρα που εμείς το στέλνουμε στον θάνατο.
Τόχω ξαναγράψει: Οι βασανιστές και οι φονιάδες ζώων είναι εν δυνάμει δολοφόνοι! Με την ίδια ευκολία που σκοτώνουν ένα ζώο μπορεί να αφαιρέσουν και μια ανθρώπινη ζωή !
Την εποχή που ήμουν πρόεδρος του Νοσοκομείου Γ. Παπανικολάου, ένας υπάλληλος του βοηθητικού προσωπικού έδωσε φόλα σε 17 αδέσποτα ( ανάμεσά τους μια σκύλα με 9 νεογέννητα κουταβάκια ! ) που περιφέρονταν στο περιφραγμένο χώρο του Νοσοκομείου ( και τα οποία προστάτευαν – κατά κάποιον τρόπο – τη νύχτα από τις ορδές των συμμοριών που εισέρχονταν για λεηλασία διαφόρων επίπλων κλπ κόβοντας τα προστατευτικά πλέγματα της περίφραξης).
Ύστερα από υπόδειξη του εισαγγελέα πρωτοδικών Θεσσαλονίκης στον οποίο απευθύνθηκα, ανέθεσα τη διενέργεια Ε.Δ.Ε. σε έναν Διευθυντή Κλινικής, ο οποίος – παρά τις αυστηρές συστάσεις μου- αρνήθηκε να αναλάβει .
Το ίδιο και ο δεύτερος, μόνον η τρίτη ( η διευθύντρια της αιμοδοσίας ) δέχθηκε – και αυτή ύστερα από έντονες πιέσεις μου – αλλά περιέργως το πόρισμά της ήταν ήξεις-αφήξεις ( = μάλλον για τους αρουραίους προορίζονταν οι φόλες, κλπ !!)
Όπως καταλάβατε, τον έτρεμαν όλοι/ες το φονιά, ο οποίος τελικώς έμεινε ατιμώρητος.
Σημ. : Αυτό το ανθρωπόμορφο τέρας, 1,5 χρόνο μετά άνοιξε στη μέση το κεφάλι του …γιου του με ένα τσεκούρι και καταδικάστηκε σε 20 χρόνια φυλακή !!!!
Δρ Βλάσης Γωγούσης
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Εγώ για τους βασανιστές και δολοφόνους των ζώων προτείνω:
Οριζόντια διατομή του νωτιαίου μυελού με νυστέρι ανάμεσα στον 4ο και 5ο οσφυικό σπόνδυλο, με αποτέλεσμα ισόβια παραπληγία!
Έστι δε παραπληγία :
Αδυναμία βαδίσεως και ακράτεια ούρων και κοπράνων εφ’ όρου ζωής !
Μπορεί να υπερβάλω αλλά αν αντικρίσετε έστω και μια φορά στη ζωή σας πόσο αργός, πόσο επώδυνος και βασανιστικός είναι ο θάνατος ενός ζώου που έφαγε φόλα (σπασμοί, ουρλιαχτά, κλάματα, έμετοι και τελικώς θάνατος) θα με δικαιολογήσετε .
Αχ, αν δείτε το απεγνωσμένο βλέμμα του που σας κοιτάει ζητώντας βοήθεια , δεν θα το ξεχάσετε ποτέ.
Ακόμα και η συνεσπασμένη στάση του σώματος του καθώς και η έκφραση του προσώπου του μετά τον θάνατο θα σας συγκλονίσουν !
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ ΙΙ:
Στις περιπτώσεις φόλας αρκετά αποτελεσματικό αντίδοτο είναι η ένεση ΑΤΡΟΠΙΝΗΣ.
Σύμφωνα με βιογραφικό που δημοσίευσε η οικογένειά του, ο δρ Βλάσης Γωγούσης γεννήθηκε το 1929 και όταν η γερμανική κατοχή τον βρήκε μαθητή του Δ’ Γυμνασίου Αρρένων οργανώθηκε στην ΕΠΟΝ και πολέμησε ποικιλοτρόπως τους κατακτητές και τους συνεργάτες τους.
Διετέλεσε διευθυντής των εξωτερικών ιατρείων του Γαλλικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης (Καλογραιών), αντιπρόεδρος του Νοσοκομείου Άγιος Δημήτριος, πρόεδρος του Νοσοκομείου Παπανικολάου Θεσσαλονίκης και υπηρέτησε επί 35 χρόνια ως γιατρός της ΔΕΗ, της οποίας τελικώς ανεδείχθη γενικός αρχίατρος όλης της χώρας (1990-1994).
Το 1973 ξεκίνησε εκστρατεία για την πρόληψη της διάδοσης των ναρκωτικών στην χώρα, ενώ το βιβλίο του «Ναρκωτικά και τοξικομανείς» -το πρώτο που εξεδόθη στην Ελλάδα για το θέμα αυτό- βραβεύθηκε από την Ακαδημία Αθηνών.
Ήταν για χρόνια στους Γιατρούς του κόσμου.
Σίγουρα θα λείψει. Τέτοιοι άνθρωποι πάντα λείπουν. Καλό ταξίδι.
Πηγή: petpet.news